Bijna een jaar ben ik nu als vrijwilligster werkzaam in een hospice. Mijn moeder is hier ruim een week geweest en dat heeft zóveel indruk op haar en mij gemaakt. Na twee weken ziekenhuis voelde het daar als een warm bad. Hele fijne mensen werken er in het hospice en ze doen er alles aan om de laatste levensfase zo comfortabel mogelijk voor de medemens te maken.
Februari 2019 hoorde ik een stem die mij vertelde dat ik vrijwilligerswerk in een hospice moest gaan doen en ook al vond ik dit best eng en spannend; ik ben het wél gaan doen. Het is juist de bedoeling dat je dingen gaat doen die je eng vindt. Als je ergens angst voor voelt maar je wilt dit heel graag, ga het dan gewoon doen. Voorbij de angst vind je de moed en dit brengt je gegarandeerd veel goeds. Er zijn hierdoor ook veel fijne en inspirerende mensen op mijn pad gekomen. In het begin heb ik dit naast mijn baan gedaan. Na enkele maanden merkte ik dat ik echt ziek en somber werd van mijn baan. Ik weet dat veel mensen momenteel uitgebuit worden door hun werkgevers. Persoonlijke aandacht voor elkaar wordt niet meer mogelijk gemaakt en er moet alleen zoveel mogelijk geld verdiend worden voor de baas. En vaak in slechte werkomstandigheden. Ik werd hier zo boos van en was er helemaal klaar mee en heb mijn ontslag ingediend. Dan maar geen uitkering want ik had een vast contract. Minder inkomen en dus minder te besteden en geen vakanties maar daar kreeg ik mijn vrijheid weer voor terug! Ik haal het geluk uit de kleine dingen en heb niet veel luxe nodig.
Het hospice dus….hier leer ik goed relativeren wat nu echt belangrijk is in het leven. Ik snap steeds minder waar mensen zich allemaal druk om kunnen maken. Hoeveel geld je bezit of hoe belangrijk je bent in dit leven speelt in een hospice geen enkele rol meer. Fijne herinneringen ophalen, liefde voor elkaar en goede gesprekken voeren met de mensen om je heen. En zeker niet vergeten om ruzies uit te praten en mensen te vergeven zodat je in alle rust kunt overgaan. Dát is wat echte waarde heeft. Allemaal zaken waarover nagedacht wordt in de laatste dagen van dit leven. En ik ben erg dankbaar dat ik hier een steentje aan mag bijdragen!
José den Ronde